---

 

 

Inmiddels dreigt het voorjaar in volle hevigheid uit te barsten: hoogste tijd voor een review van de nieuwe TomTom Rider 400. Zet je maar schrap, want het wordt een (zeer) uitgebreid verhaal. Waarbij bovendien enkele zaken die voor de lezer zonder gps-ervaring mogelijk als abacadabra zullen klinken. Want ik ga de Rider echt beoordelen vanuit het MrGPS perspectief. Ergo: vanuit de veeleisende en kritische gebruiker..

Voor wie minder trek heeft in een uitgebreid verhaal eerst even een

Samenvatting

De rider 400 is een uitermate geslaagd apparaat. Het is op alle fronten een belangrijke verbetering ten opzichte van de voorgaande riders en legt zelfs bij concurrent Garmin nieuwe uitdagingen neer.

De vormgeving is helemaal in orde; het scherm prima op de motor. Grote kracht zit in enerzijds de nieuwe routeplannings-opties anderzijds in de overstap op gpx als uitwisselingsformat.

Helemaal zonder ingewikkeld gedoe op de computer maak je op het toestel in een handomdraai een prachtige route. Helemaal goed. Wil je toch gebruik maken van routes van internet, of bijvoorbeeld van de club, dan kan dat ook. En zijn de beperkingen die TomTom op dat vlak had eigenlijk verleden tijd.

Doordat het apparaat veel meer mogelijkheden heeft dan de voorgangers is het deels misschien wat minder intuïtief in de bediening maar dat zie ik amper als nadeel. Is vooral een kwestie van het toestel leren kennen.

Belangrijk is ook dat de rider400 is gebaseerd op de navcore4 software van TomTom. Da’s alvast even wat abacadabra maar betekent in de praktijk dat het een compleet nieuw platform is. Anders dan bij de voorgaande rijder betekent dat ook dat TomTom gaandeweg met updates gaat komen die de functionaliteit verbetert en uitbreidt. Dat is overigens ook wel gewenst, want er zijn best nog een paar puntjes van kritiek (zie verderop). Ik heb daarover met TomTom gesproken er heb er alle vertrouwen in dat dat goed komt.

Ergo: ben je nu al overtuigd, klik dan HIER om de Rider400 bij MrGPS te bestellen; of HIER of ‘m rechtstreeks bij TomTom aan te schaffen.

Liever toch eerst meer weten? Lees dan rustig verder…

---

 

Fysiek

 

Het toestel

De eerste gps-toestellen voor in de auto waren vrij bolle apparaten. Een soort van mini-TV aan je voorruit. De eerste Rider kwam kort daarna maar stamt qua vormgeving toch ook zo’n beetje uit die tijd. Niet alleen was is de kast aan de dikke kant, bovendien had het apparaat ook een zonneklep. Die laatste heb ik altijd volstrekt overbodig gevonden: die klep houdt alleen de zon recht van boven tegen en dat is niet de zon die het probleem vormt. Maar helaas: die klep hield tot en met de Rider 5 stand.

Gelukkig, gelukkig: die is nu verdwenen! Bovendien is de kast wat platter geworden en is daarmee het geheel circa half zo dik als de voorganger.

Maar hij heeft ook een andere jas gekregen. Net als de voorganger zeer degelijk, maar nu ook stijlvol vormgegeven. Of je nu een caféracer of een ‘bankstel’ rijdt: hij zal nergens misstaan. Ligt ook lekker in de hand; niet te zwaar, niet te glad. Je zou denken (en dat dacht ik zelf eerst ook) dat de toegepaste metaalaccenten in werkelijkheid plastic zijn, maar da’s niet waar: het aluminium zit er echt opgeschroefd en draagt bij tot de slimme en stabiele montage in de motor- en autosteun.

De ‘bezel’ (= de rand tussen buitenkant toestel en het eigenlijke scherm) is aan alle zijden wel vrij breed. Dat zie je wel meer bij outdoortoestellen. Er past echter keurig een 4,3 inch scherm in; even groot als van de Rider5 en de concurrent Zumo 390.

Aan de achterzijde zie je dat er sprake is van een interne luidspreker. Op de motor zul je daar weinig van horen; op de scooter misschien wel. Maar die speaker is allicht vooral van belang voor gebruik in de auto.

Zelfs aan de afdekrubbers van usb-connector en kaartslot kun je zien dat die geen sluitstuk van de begroting waren maar dat daar echt aandacht voor is geweest.

De steun

De motorsteun heeft een voor gps-land nieuwe feature aan boord: hij is draaibaar. Je kunt er voor kiezen het toestel danwel in (standaard) ‘landscape’ mode te zetten, danwel ‘portrait’ (rechtop).

Zoals ik al eerder meldde: ik vind dat een goede zaak. Doordat je route meedraait met de rijrichting zie je in ‘portrait’ meer van het verloop van de route. Dat klinkt als een marketing-verhaal, maar is het niet. Zeker met de juiste instelling (zie verderop) kun je hiermee veel beter zien welke type bocht er voor je ligt. Wil je, in de bebouwde kom, juist de zijwegen zien dan draai je hem, ook tijdens het rijden, alsnog in de landscape stand zoals we die gewend zijn.

Ik denk dat veel mensen die portrait stand inderdaad zullen gaan gebruiken; en in die zin kun je zeggen dat TomTom hiermee, letterlijk het gps-landschap verandert! 😉

De motormontage zelf is één van de weinige zaken die bij de Rider400 onveranderd is gebleven. Er zit, gelukkig, ‘gewoon’ een RAM mount bij. Eén bol op het stuur of tegen de koppelingshendel, de andere bol op de motorsteun; wasknijper ertussen. En alles zit als een huis; ondertussen bovendien de hoogfrequentie trillingen van je blok uitfilterend. Prima.

Waar ik daarnaast echt wel vrolijk van wordt is dat de motorkabel deelbaar is. Want je wilt niet altijd de hele steun op de motor laten zitten. Heb je echter de stroomkabel vast aangesloten dan moet je wel… In de voedingskabel van de Rider400 zit echter een slim waterdicht plugje waardoor je het geheel kunt loskoppelen. Een wens van vele gps-rijders.

Bevestiging van het toestel in de motorsteun gaat soepel; hooguit moet je even in de gaten hebben dat je het tomtom logo onder hebt. Want op z’n kop past ie niet. Tip: let erop dat je met je duim het ‘flapje’ van het kaart slot voelt en je plaatst ‘m met je ogen dicht.

Bij de Premium-uitvoering kun je de houder bovendien afsluiten. Ook dat is heel fraai gedaan. Helaas moet je vervolgens ook nog zorgen dat de schroef van de ‘wasknijper’ van RAM mount niet los kan. En daarvoor zit er dan een apart afsluitbaar ding van RAM mount meegeleverd. Nog los van het feit dat je dan twee sloten hebt: dat ding is foei en foei lelijk. Dat moet beter kunnen.

Zelf zou ik de niet-afsluitbare gebruiken en bij het tanken het toestel gewoon in m’n zak laten glijden. Danwel bij de afsluitbare een éénrichtingmoer gebruiken ipv die dikke RAM-schroef.

Scherm

Bij het scherm zijn twee zaken van belang: de afleesbaarheid en de bediening. Op beide aspecten is sprake van goed nieuws en slecht nieuws.

Eerst de afleesbaarheid. Die is in de meeste omstandigheden prima, en beslist beter dan bij de voorgangers. Dat heeft te maken met helderheid, kleurgebruik en contrast. Bij gemiddelde weersomstandigheden zal dit scherm prima voldoen. Dat wordt anders bij vol zonlicht, en zeker wanneer de zon verkeerd staat. Enerzijds spiegelt het scherm nogal. Dat is vooral storend als je daardoor lichte objecten weerspiegeld ziet in het scherm. Rij je met een reflecterend hesje dan raad ik aan het toestel in een zodanige hoek te zetten dat je eigen lichaam niet gereflecteerd wordt. Daarbij overigens ook de tip je ogen niet te focussen op wat je ziet als reflectie maar op de route op het scherm. Vraagt me niet hoe dat komt, maar dat is een fors verschil.

Maar ook al heb je geen geel hesje aan: als de hoek van het zonlicht verkeerd is zie je geen donder meer. Daarin moet de rider400 echt buigen voor de Zumo590 die juist op die momenten subliem afleesbaar is. Die transflectiviteit heeft echter als keerzijde dat in ‘gemiddelde’ omstandigheden het beeld weer wat fletser kan zijn terwijl de rider dan juist prima presteert.

Ook die spiegeling is een thema dat in de loop der jaren eerder voorbij kwam: het is namelijk eigenlijk heel eenvoudig om die spiegeling te verminderen. Kwestie van ‘blurren’ van de reflectie. Komt er in de praktijk op neer dat je dan niet meer je eigen gezicht scherp ziet, maar meer een ‘lichtvlek’. Het gevoel is dat het scherm dan minder reflecteert, maar volgens mij is het vooral dat de reflectie minder afleidt. Terwijl tegelijk het schermcontrast er minder door wordt.

Je zou met een screenprotector op de Rider400 eenvoudig hetzelfde effect kunnen bereiken. Er er zullen zeker mensen zijn die dat beter vinden. Het is persoonlijk, maar ik zelf hoor niet tot die groep.

Al met al geldt voor de afleesbaarheid van de rider400: ook al kán het beter: ik vind ‘m prima.

Schermbediening met handschoenen

De Rider 400 is het eerste specifieke motortoestel met een zogenaamd ‘capacitief’ touchscreen. Betekent dat het niet reageert op druk (resistief) maar op geleiding. Met blote vingers werkt een capacitief scherm veel fijner. Vanwege bediening met handschoenen zien we op de motor tot dusverre echter alleen resistieve schermen.

TomTom stelt echter dat ze de gevoeligheid van het scherm zodanig hebben kunnen bijstellen dat bediening met handschoenen goed gaat.

Ik vlieg een beetje op en neer qua mening daarover. Aanvankelijk had ik scepsis; na een proefrit in Spanje (mind you: winterhandschoenen, stromende regen) sloeg mijn mening om: dat werkte verbazend goed!

Nu ik er thuis wat meer mee heb kunnen testen zit ik qua handschoenen echter wat ‘in het midden’. Met winterhandschoenen gat het namelijk echt niet lekker. Te vaak ziet het toestel de aanraking niet. Met een vlakke vinger wel, maar dan zie je weer niet waar te tikt c.q. zit je te makkelijk op de verkeerde knop. Door de Spanje-ervaring vermoed ik dat regen in positieve zin van invloed is maar grosso modo is bediening met winterhandschoenen een bron van ergernis.

Bovendien: dat doe je vooral al rijdend, en als je dan alsmaar net het verkeerde aantikt wordt het nog gevaarlijk ook. Even in of uitzoomen wil nog wel (zie verderop) maar dan heb je het echt wel gehad. En zeker: je kunt extra grote letter knoppen instellen, waarbij je dan voor een bepaalde knop vaker moet drukken. Nou…. Dat heeft typisch iemand achter een bureau bedacht, want je moet echt staren naar die knop om te zien of je het goed doet. Heeft vrijwel geen nut.

Rij je met zomerhandschoenen dan ziet het er heel wat beter uit overigens en gaat de bediening prima. Is bediening van het scherm met winterhandschoenen van belang dan kun je ook nog een speciaal goedje kopen dat zorgt voor voldoende geleiding.

Maar ondertussen: hoe belangrijk is dit eigenlijk? Als je tijdens het rijden een adres gaat invoeren voor je nieuwe bestemming heb je volgens mij gewoon een gaatje in je hoofd. Dat leidt te veel af van het verkeer voor je, ook al zou je helemaal geen handschoenen aan hebben.

Ik zie twee zaken die je zou willen doen tijdens het rijden: opzoeken van een tankstation en in/uitzoomen. Voor het opzoeken van een tankstation kun je prima de standaardweergave op je navigatiescherm gebruiken: daar zie je namelijk continu de tankstations op de route weergegeven. Wil je toch meer in de omgeving kijken: ga dan even met twee benen op de grond en trek je handschoenen uit.

In/uitzoomen is iets dat ik veel vaker doe. Enerzijds vanwege de bochten. Maar met de juiste instelling heb je die behoefte vrijwel niet. Daarnaast wil je even uitzoomen als je afwijkt van de route of het routeverloop wilt bekijken. En da’s wel lastig.. Want niet alleen reageert het scherm niet altijd even goed: die in en uitzoom knoppen zijn ook veel te klein. TomTom zegt wel dat de aanraakgevoeligheid groter is dan wat je ziet, maar ik vind het onhandig. Je drukt te makkelijk verkeerd. Heb ik ook besproken; ze kijken of ze dat kunnen verbeteren.

En voor de rest boeit het mij niet zo… Want alle andere handelingen doe je in basis bij stilstand. En dan doe je je handschoen gewoon uit en reageert het scherm op de blote vinger beter en sneller dan een resistief scherm. Dusss… ik ben wel fan van het capacitieve scherm… Behoudens de grootte van de in en uitzoomknoppen: niets meer aan doen!

 

---

 

Routes – toestel

Meest interessante van de nieuwe Rider zit in de routes. Als motorrijder wil je immers niet zo snel mogelijk van A naar B maar liever een mooie route rijden, over smalle, slingerende en verlaten wegen.

Als het gaat om routes moet je onderscheid maken tussen routes die het toestel zelf berekent en routes die je op de computer maakt.

Ik ga al een tijdje mee in motornavigatieland en vanuit die historie weet ik dat geen enkel toestel in basis ontworpen is om automatisch een mooie route te berekenen. De apparaten zijn opgezet om je zo snel mogelijk van A naar B te brengen. Niet meer en minder.

Om een mooie route te rijden moesten we daarom altijd hulpmiddelen inschakelen en routes op de computer ontwerpen. En die routes kun je dan weer met elkaar delen, want geweldige voordelen biedt; zeker als je met een groep rijdt. Niet stressen als je de ander bij een verkeerslicht kwijtraakt.. je haalt ‘m verderop wel weer in…

Om een mooie route in je systeem te hebben moest je die dus tevoren op de computer ontwerpen. En gaan we vervolgens precies rijden zoals Bep, Miep of Truus vertelt… Hoezo: motorrijden is vrijheid?

Zou toch mooi zijn als je gewoon door het toestel een mooie route kon bedenken? In ‘vorig leven’ bedacht ik daarvoor voor de Garmin-toestellen de OnRoute motorkaart. Die maakte het toestel wijs dat de mooie wegen snelwegen waren. Het toestel wilde een snelle route berekenen en bracht je dus vanzelf op de mooie wegen. Eureka! Maar eigenlijk natuurlijk de omgekeerde wereld. Doordat we zelf niet de fabrikant van het toestel waren moesten we iets bedenken om het toestel voor de gek te houden, wat de bediening er niet logischer op maakte. En bovendien moet je als klant een (dure) extra kaart kopen, terwijl je al betaald hebt voor de kaart in het toestel!

Dat zagen Garmin en TomTom ook wel en ze kwamen beiden met de ‘kronkelwegen’. Waarbij de routering voorkeur ging geven aan wegen met bochten. Maar tsja.. die heb je niet overal. Vooral in Nederland valt het resultaat dan behoorlijk tegen. Zelfs met ‘kronkelwegen’ rij je meestal over de N-wegen (of zelfs snelwegen). En ben je wèl in de bergen: dan hebben de doorgaande wegen vaak ook behoorlijk bochten en zit je alsnog in de verkeersdrukte. Tot dusverre leverde de motorkaartdan ook  een veel beter resultaat dan de ‘kronkelwegen’.

Tot dusverre.. Want hier hebben de TomTommers die verantwoordelijk zijn voor de routeringsalgoritmes echt goed werk gedaan. Ze hebben meerdere ‘levels’ ingebouwd in de kronkelwegen en het hoogste niveau daarvan biedt zelfs in Nederland een erg goed resultaat! Al tijdens mijn bezoek aan de motorbeurs zag ik het resultaat daarvan. Tijdens ontwikkeling van de motorkaart had ik de nodige ‘benchmarks’: wanneer vindt het apparaat de route die lijkt alsof je lokaal bekend bent? Eén daarvan was een weggetje ten Oosten van de Nieuwkoopsche plassen.. En bij een route van Rotterdam naar Utrecht vond de Rider die zonder enig tussenpunt. Een 10 met een griffel!.

En ook bij de testen die ik daarna deed zie ik dat de algoritmes echt goed werken. Je kunt bovendien zelfs voorkeur voor niveauverschil aangeven, en ook dat leidt tot alternatieve wegen.

Wat TomTom nu met de Rider400 doet is precies wat ik met de motorkaart voor ogen had: het toestel berekent zelf de mooie route. Even ‘je neus achterna’? Geen probleem! Ook bij herberekening krijg je nog steeds een mooie route. Zeker als je in je uppie op de zomeravond gaat toeren en geweldig spel! En het zit gewoon ‘ingebakken’ in het apparaat, zonder dat je daarvoor een extra kaart hoeft te kopen of ingewikkelde instellingen hoeft te veranderen…

Viapunten

Maar het is niet alleen het routerings-algoritme dat vernieuwd is. Het geldt ook voor het route maken zelf. Je kiest gewoon voor ´plan een spannende route´ en je wordt uitgenodigd tussenstops toe te voegen. Voeg je maar één punt toe dan krijg je een rondrit vanaf je startpunt naar je eindpunt en weer terug. Heen en terugrit zijn bijna altijd verschillend! Maar vervolgens kun je gewoon doortikken en punten blijven toevoegen. Het slimme van de Rider is dat hij je in de berekende route niet laat keren op de weg. De Garmin gebruikers kennen dat wel: zet je een viapunt, ga je even die weg in en vervolgens na een u-bocht over datzelfde stukje weer terug. Kwestie van op dat moment viapunten toevoegen. Maar bij de rider hoeft dat dus niet. En dat maakt het plannen van een route op het toestel echt een peulenschil. Zeker omdat je ook de volgorde van de via´s kunt aanpassen. Het kan immers zijn dat je besluit om toch nog een puntje bij het begin toe te voegen en dat dat leidt tot een vreemd op en neer gedoe. Geen probleem± druk op de knop en je kunt gewoon alle viapunten aantikken in de volgorde waarin je ze wilt bezoeken. Ook kun je je bestemmingspunt veranderen. Standaard is dat het punt waar je start, maar je wilt allicht niet altijd een rondrit.

Al met al: het plannen van een route op het toestel werkt ronduit fantastisch.

Het enige dat jammer is is dat je een dergelijke route niet kunt uitwisselen met anderen. Misschien dat dat in de toekomst nog komt.

---

 

Routes – uitwisseling

Iedereen kent de verhalen wel: rijden ze allemaal met een gps, hebben ze allemaal dezelfde route. Gaat toch de een links, de ander rechts, de ander rechtdoor. Niet alleen bij TomTom, ook bij Garmin. Dat heeft bij beide merken een verschillende oorzaak. Ze kennen immers een principieel andere techniek voor routeuitwisseling.

Bij Garmin wordt echt de hele route overgezet. Als je goed weet wat je doet en zorgvuldig werkt dan kun je bij Garmin een route zodanig overzetten dat hij gegarandeerd onveranderd blijft. Bij TomTom ligt dat anders. Bij het zogenaamde ITN-formaat worden namelijk alleen de routepunten overgezet en wordt de route zelf pas in het toestel berekend. De uitkomst van punt naar punt is zodoende afhankelijk van de routeringsinstellingen van het toestel. Pas na controle in het toestel zelf weet je zeker dat de route in orde is.

Daarbij kwam bovendien dat de TomTom veel minder viapunten aan kon. Aanvankelijk 48, later 99. Met de rider400 kun je in een ITN maar liefst 255 viapunten plaatsen. Da’s een plus.

Toch blijf ik ITN een rudimentaire vorm van routeuitwisseling vinden. Al was het maar omdat al die viapunten verplicht zijn om te bezoeken. Heb je een punt gemist, bijvoorbeeld vanwege een omleiding bij de wijnfeesten van Cochem, dan wordt je tot in de lengte van jaren naar dat punt teruggestuurd. Hoe meer punten, hoe hoger dat risico. Zeker: de rider kent de optie ‘ skip waypoint’, maar da’s een handeling die je dan al rijdend moet doen en daar ben ik geen fan van. Bij de Rider400 is die optie bovendien zodanig geplaatst dat je überhaupt moeilijk met handschoenen aan een viapunt kunt skippen. Ik ben en blijf geen fan van ITN.

Het goede nieuws: wat bij de Garmin als eerder kon kan nu ook bij de Rider: het gebruik van de track als routebasis. Een track is als het ware een broodkruimelspoor  van de route en telt soms wel duizenden punten. Bij de import daarvan trekt het toestel rechte lijnen van punt naar punt en kijkt op basis daarvan naar de beschikbare wegen. Afwijkende routeringsinstellingen spelen daarbij dus helemaal geen rol meer: de route blijft gewoon gelijk.

Zo’n route kent vervolgens maar één viapunt: het eindpunt. Als je met een garmin een dergelijke route rijdt dan MOET je herberekenen uitschakelen; anders ga je in één streep naar het eindpunt. Bij de tomtom kun je herberekenen niet uitschakelen. Het goede nieuws: dat hoeft ook niet: rij je een gpx route dan gaat de Rider weliswaar herberekenen maar brengt je meestal heel logisch terug naar de route. En ook al besluit je je neus achterna te gaan, de aanwijzingen te negeren en pas aan de andere kant van Cochem de route weer op te pikken: geen enkel probleem: er zijn geen verplicht te bezoeken punte je hoeft niets te skippen en de navigatieaanwijzingen gaan gewoon verder. Werkt prima. Hooguit zou ik willen zien dat de ‘route naar de route’ een ander kleurtje krijgt; dan heb je net iets meer controle over wat er gebeurt.

Wel een waarschuwing:

In plaats van ITN gebruik je in dit geval dus gpx. Daarbij is dan wel van belang dat er ook inderdaad een track in die gpx zit. Maw: het broodkruimelspoor.

Haal je echter bijvoorbeeld een gpx-bestand van gpx-tracks dan zit daar een garmin-routeformat verpakt in gpx. Bij Garmin zal dan goed gaan; de rider zal echter alleen de viapunten gebruiken. En dan kunnen er alsnog (grote) verschillen ontstaan. Het is verstandig om even tevoren de inhoud van de gpx daarop te controleren en hem eventueel te converteren naar een track. Dat is een fluitje van een cent overigens; ik zal nog wel ergens uitleggen hoe je dat doet. HIER alvast wat uitleg over de verschillende routesoorten.

Bottom line:

Vooral voor de bestaande TomRom rijders is het goed dat je nog steeds met ITN kunt werken: je wordt niet gedwongen om te switchen.

Het gebruik van een track in gpx format heeft in mijn ogen echter belangrijke voordelen en ik zou iedere website en motorclub aanraden om voortaan de routes in track-format aan te bieden.

---

 

Wensenlijst

Maaarrrr: als gezegd: er zijn ook nog wat wensen. Sterker: zaken die echt nog MOETEN veranderen wil de Rider 400 echt z’n potentie waarmaken.

De belangrijkste daarvan vind ik het feit dat je een op gpx gebaseerde route altijd MOET starten op het beginpunt. Doe je dat niet, en start je halverwege met rijden, dan blijft het toestel je naar het beginpunt sturen. Vroeg of laat kom je daarmee zwaar in de problemen.

Bij ITN is dat niet zo, en kun je voorliggende viapunten skippen. Alleen: je moet ze  één voor één skippen. Wil je een route halverwege starten dan moet je dus al snel honderd keer op het scherm tikken. Niet te doen.

Ander punt van enige irritatie is dat je routes alleen via het micro-SD kaartje kunt laden En bovendien: alleen via een cardreader, niet via de usb-kabel. Betekent dat je dus telkens dat kaartje uit het toestel moet halen. Als dat nu een beetje makkelijk ging.. Maar nee: nooit gedacht aan een pincet als motoraccessoire.. nu dus wel..

En als derde belangrijk punt: zodra het toestel in standby gaat wordt de verbinding met je bluetooth headset verbroken. Maar hij wordt niet automatisch weer opgebouwd. Knap irritant om daar na elke koffiepauze aan te moeten denken.

Zo zijn er nog wel wat andere dingetjes; zoals de logica van bediening, de positie en grootte van sommige knoppen etc., maar die zaken zijn minder cruciaal.

Voor bovenstaande geldt allicht: Stom dat TT dat niet voor lancering heeft ingezien. Het goede nieuws echter: de Rider400 is, als gezegd, gebaseerd op een compleet nieuw platform, de zogenaamde Navcore4. Bij de vorige rider waren er ook enkele, in mijn ogen, ernstige misstanden. Doordat die Rider gebaseerd was op een vrij prehistorisch platform heeft men daar echter niets meer aan willen doen. Slechte zaak uiteraard, maar de wereld ziet er nu echt wel anders uit.

TomTom staat nu duidelijk open voor feedback. Ik zie zelfs een medewerker van TT actief op enkele motorfora maar heb ook zelf frequent contact met ze over dingen en dingetjes die ik tegenkom.

Ik twijfel er dan ook niet aan dat bovenstaande wordt opgelost. Sterker: er zullen gaandeweg via firmwareupdates mogelijk zelfs extra features komen. Zo was er tijdens de pressrelease in Spanje al sprake van dat mogelijk bijvoorbeeld handsfee bellen ondersteund zou gaan worden.

Nog mooier zou ik het vinden als de Rider400, met de ‘streaming verkeersdata’ niet alleen files zou vermijden maar bovendien automatisch de totaal verlaten wegen zou kunnen vinden, en dan liefst zonder flitspalen 😉

Enfin, we zullen zien wat de toekomst brengt. Met inachtneming van enkele kanttekeningen is de Rider 400 echter sowieso de beste motor-gps die tomtom tot dusverre voortbracht. Was in de wereld van de serieuze toerrijder tot dusverre Garmin heer en meester: ik voorspel dat die verhouding gaat veranderen!

 

De Hamvraag

En dan meteen de hamvraag, die ik momenteel meerdere malen per dag krijg: welke moet ik nu kiezen? De TomTom of de Zumo? Wat zou jij kiezen??

Oei.. dat is een lastige…

Voor wie nu met een TomTom of Garmin rijdt en daarmee tevreden is: lekker houden zo. Rij je nu met een ouder type Rider, ben je an sich tevreden, maar zou je toch graag wat meer mogelijkheden hebben: zonder twijfel de Rider 400. Ben er wel op voorbereid dat je even opnieuw zult moeten wennen aan het apparaat. De 400 is echt heel anders. Hij is minder intuïtief, maar wel veel beter.

Heb je nu nog geen motor-gps of rij je nu met een oudere garmin… tsja…

Ik ben zelf natuurlijk behoorlijk ‘vergroeid’ met Garmin. Daar rij ik al meer dan tien jaar mee. Heb in de loop der tijd meermaals een uitstapje richting TT gedaan, maar dat heeft me nooit kunnen bekoren. Ik vond het feitelijk altijd de veel ‘we hebben een autonav en doen daar een motorsausje omheen’. En dat geldt nog steeds wel een beetje; getuige bijvoorbeeld het feit dat ze nog steeds geen eigen route-software hebben. Met alle respect voor Tyre overigens – maar zelfs Tyre is op dit moment nog niet geoptimaliseerd voor de rider400, werkt alleen op de windows PC en je moet altijd online zijn.

Maaarrr.. tomtom zegt gewoon ‘we staan open voor alle platforms. Of het nu Tyre, Basecamp of welke routesite dan ook is. Je kunt die route in de Rider400 gebruiken… M.a.w.: we laten die routes ‘aan de markt’. En ook daar is wel wat voor te zeggen. Wat dat betreft is ook de aangekondigde Tyre-app mogelijk interessant.

Bovendien heb ik jaren geleden, tijdens het ontwikkelen van de motorkaart, ervaren hoe geweldig leuk het is als het toestel zelf een echt leuke route kan berekenen. Dat levert je alsnog de combinatie  van vrijheid en hulpmiddel om de weggetjes te vinden die je anders niet zou vinden. De Rider400 doet dat errug goed, en makkelijk bovendien.

Er van uitgaand dat TomTom de genoemde problemen (route halverwege starten, bereikbaarheid SD kaart, bluetooth connectie) spoedig zal oplossen:

Bij de afweging tussen enerzijds de zumo340/390, anderzijds de Rider 400 gaat mijn keuze naar de Rider.

Kijkend naar de Zumo590 ben ik minder stellig: vooral omdat ik fan ben van het scherm van de 590. Niet alleen qua grootte, vooral qua afleesbaarheid in de volle zomerzon. Dat niveau haalt de rider400 beslist niet. En een muziekje onderweg vind ik ook wel prettig.

Maar tsja.. zolang de zumo590  je met de optie kronkelwegen bij een route van Amsterdam naar Rotterdam vrolijk over de A4 stuurt… Iets dat ik al een jaar geleden aan Garmin heb teruggekoppeld maar waarop nog steeds geen actie is genomen)… En zo ontzettend ‘Amerikaans’ blijft denken qua harde en softe viapunten.. en zo nog wat van die dingen.. Ook de 590 is niet prefect.

Enfin.. Met wat concurrentie in deze markt gaan we als motorrijder een beter product krijgen. Ook al ligt er ook bij TomTom nog wat huiswerk, vooral Garmin kan wat peper in de reet gebruiken:

Of ze zich iets aantrekken van wat MrGPS er van vindt weet ik niet, maar hier is de peper:

Er op vertrouwend dat TT de bestaande manco’s spoedig op zal lossen: ik zou op dit moment voor de Rider 400 kiezen.

 

---

 

Onpartijdigheid

Ik kreeg de afgelopen jaren steeds vaker de vraag ‘ik heb vertrouwen in je kennis en kunde, kan ik mijn gps-toestel niet ook gewoon bij jou aanschaffen?’ . En sinds de komst van de Rider400 is dat inderdaad mogelijk. Dat zou de indruk kunnen wekken dat ik op die reden positief adviseer voor de Rider. Wees gerust:  ik heb ook alle modellen van Garmin in assortiment.

En ook al heb ik over de Rider veelvuldig contact met TomTom; ook bij Garmin zit ik met grote regelmaat aan tafel en heb ik uitstekende contacten.

Ik ben en blijf volstrekt onafhankelijk en word door geen van beiden betaald voor feedback of reviews.

Ook krijg ik de vraag of er een cursus-DVD voor de Rider gaat komen. En inderdaad: ik sluit dat niet uit. Want de mogelijkheden zijn een stuk uitgebreider dan voorheen, en het is jammer daar slechts een deel van te gebruiken. Zal echter zeker nog enige tijd duren. Ik wil eerst zien hoe het toestel zich ontwikkelt en tegen welke vragen gebruikers aanlopen.

• Klik HIER voor vergelijking routerinskwaliteit kronkelwegen Rider400 versus Zumo590
  
• Klik HIER om de TomTom Rider400 te bestellen (gratis verzending, ook naar België)

En uiteraard zal ik met enige regelmaat op deze site aandacht besteden aan tips en trucs rond de Rider400 en melding doen van (effecten van) firmware updates. Wil je automatisch op de hoogte blijven meld je hieronder dan aan voor de speciale rider400 nieuwsbrief.

 

Stel je deze informatie op prijs en wil je de MrGPS activiteiten ondersteunen: overweeg dan je Rider400 bij MrGPS te bestellen.

(en ja: daar zul je in de loop der tijd ook andere voordelen van ervaren; al dan niet door korting op een mogelijke cursus DVD)

---