Met de komst van de TomTom Rider 400 zie ik op verschillende fora een heel nieuwe vraag opduiken: Hoe gaat de Rider om met route-import? Welk format kan ik het best gebruiken, wat gebeurt er precies en wat zijn evt. beperkingen. Hoe zit het met ‘garmin-routes’?

Heb je een Rider 400, of ben je van plan er een aan te schaffen, dan is onderstaande uitleg beslist belangrijk voor je. Maar dat geldt ook voor bijvoorbeeld iemand die routes uitzet voor de club en wil zorgen dat tenminste de garmin en tomtom400 rijders echt dezelfde route hebben.

Om e.e.a. goed te begrijpen is het goed de theoretische achtergrond te kennen. Het is allemaal helemaal niet zo ingewikkeld, maar je moet het gewoon even weten.

Voor ik dat uitleg echter eerst even een ander ding:

Aanvankelijk kon je in de Rider alleen routes laden via een SD kaart. Dat geluid doet nog steeds de ronde maar is inmiddels achterhaald. Tegenwoordig kun je de Rider gewoon aan de computer koppelen en op het scherm kiezen voor ‘importeer routes’. Bovendien is het zelfs mogelijk routes draadloos via ‘de cloud’ naar het toestel te sturen.

Ook was er aanvankelijk een probleem met het halverwege starten van een route. Dat geluid ‘zoemt’ nog wel rond maar is al geruime tijd opgelost; zowel voor gps als ITN.

LET OP: mits je werkt met actuele firmware is dit alles óók mogelijk met de TomTom Go en Start.

Hieronder tekstuele toelichting; in onderstaande video’s zie je de werking in de praktijk:

 

 

 

 

---

Soorten routes

De Rider kan gewoon overweg met de van TomTom bekende ITN routes. In de oudste riders kan zo’n route maximaal 48 punten bevatten, de Rider5 kon er 99 aan; de Rider 400 255. Ruim voldoende.

Naast de ITN kan de rider nu echter ook goed overweg met zogenaamde gpx-routes. De Rider5 kon dat ook, maar ging er niet goed mee om. De Rider400 wel. Een in mijn ogen zeer belangrijke verbetering: de gpx-file is immers een universeel uitwisselingsformaat.

Maar belangrijkste voordeel van gpx is dat je daarmee routes echt onveranderd in het toestel kunt zetten. MITS het het juist soort gpx is althans, en dat vraagt om uitleg.

1. ITN

Een ITN file bevat alleen routepunten. Als je een ITN file overzet naar de Rider zal het toestel zelf de route van punt naar punt berekenen. Die route is afhankelijk van de routeringsinstellingen van het toestel. Daardoor kunnen er dus veranderingen optreden.

Ga maar na: Als je op de computer een route maakt van Utrecht naar Enschede, met instelling ‘vermijd snelwegen’ en slechts enkele viapunten; en het toestel wil wèl snelwegen gebruiken dan zul je met enige regelmaat een stuk over de A1 gestuurd worden. Dat is wat extreem misschien, maar hetzelfde geldt voor ‘snelste’ of ‘kortste’ route. En zelfs al staat zowel computer als toestel gelijk ingesteld: dan nòg kunnen er verschillen optreden doordat Tyre net even anders rekent dan het toestel en andere kaarten gebruikt. De enige manier om verschillen te voorkomen is het gebruik van voldoende viapunten. Ga je via kleine weggetjes van Utrecht naar Enschede en zet je om de kilometer een viapunt dan kàn de route amper anders lopen dan door jou getekend Vandaar ook dat verhoging van het aantal viapunten tot 255 een voordeel is.

Voor de nadelen van ITN:

Voordeel van ITN is dat een dergelijke route in het toestel te manipuleren is. Bijvoorbeeld door viapunten toe te voegen of juist over te slaan. Ook kan een ITN laten zien dat een bepaald viapunt bijvoorbeeld de lunchlocatie is zodat je daar niet voorbij rijdt

Nadeel van ITN is dat de route alleen uitwisselbaar is met andere tomtom rijders. En als die dan een ouder toestel hebben dan kan het zijn dat het aantal viapunten niet toereikend is. Dan moet de route danwel opgesplitst worden, danwel je hebt risico van afwijking.

Belangrijker nadeel is dat alle viapunten verplicht zijn om te bezoeken. Heb je een viapunt in het centrum van Cochem en kun je dat door de plaatselijke wijnfeesten niet bereiken dan blijft de Rider je tot in de lengte van jaren naar dat punt terugsturen. Beter zou zijn als het toestel, als je even verderop weer op de route zit, automatisch zo’n punt zou overslaan.

Gelukkig kun je zo’n punt dan handmatig uit de route verwijderen. Alleen.. zoals het nu is moet je daarvoor echt kijken wat je dat en lukt dat niet tijdens het rijden.

2. GPX

Ook bij een gpx-route is sprake van viapunten, alleen gaat het toestel er heel anders mee om. Bij het importeren van een dergelijke route zal de Rider ‘vectoren’ trekken door de verschillende viapunten en een relatie leggen tussen de positie en richting van die vectoren en de wegenkaart. Vervolgens kiest hij op basis daarvan uit welke wegen daar bij passen en zal hij de punten als zodanig helemaal vergeten. En dergelijke route kent dus geen viapunten.

Gaat je route van Utrecht naar Enschede tussen over kleine wegen dan blijft die dus ook zo; dat de Rider wellicht ingesteld staat op ‘snelle route’ maakt niets uit; die instelling wordt helemaal niet gebruikt. Dat is dus een belangrijk voordeel ten opzichte van de ITN route.

Maaaaarrr… het zal niet altijd goed werken. Er zijn binnen de motornavigatie namelijk twee soorten gpx-routes. De één noemen we ‘route’, de ander ‘track’ (of ‘spoor’). Beide routesoorten worden door de Rider400 op gelijke wijze behandeld en dat kan tot problemen leiden.

Een gpx-route lijkt op een ITN, in de zin dat het viapunten bevat. Naast die viapunten bevat het echter ook aanvullende informatie over hoe de route precies van punt naar punt loopt.Zet je een dergelijke route in een Garmin, of lees je hem in in basecamp, dan loopt de route precies zo als de maker hem bedacht heeft. Betekent ook dat je minder viapunten nodig hebt; de route wordt immers niet opnieuw berekend van punt naar punt..

ECHTER: die aanvullende informatie wordt alleen door Garmin gelezen. De Rider gebruikt alleen de viapunten en trekt rechte lijnen tussen die punten. De kans dat dat leidt tot een andere wegkeuze als bedoeld is dan, doordat er weinig punten zijn, vrij groot.

De bedoeling is echter dat je werkt met een gps-track. Zo’n track is eigenlijk een broodkruimelspoor van de route, met punten die zo dicht bij elkaar staan dat er geen twijfel over kan bestaan welke weg gebruikt moet worden.

Gebruik je een track als route-basis dan is de route na import exact gelijk aan hoe de maker het bedacht had. Hooguit is er een afwijking als de track loopt over wegen die de tomtom niet kent, maar dat zijn uitzonderingen.

Het lastige is dat je aan de ‘buitenkant’ van een gpx bestand niet kunt zien of het een route of een track is. Er zijn verschillende manieren om daar achter te komen. Maar de makkelijkste is misschien nog wel om, ook als tomtom gebruiker, het gratis programma garmin Basecamp te downloaden. Als je het het gpx bestand daarin opent dan zie je in een oogopslag of het een track is of niet. Is het het track dan zie je een helemaal puntjes; en bovendien staan er voor de track twee ‘voetjes’ (dat is omdat de track vaak gebruikt wordt voor wandeltochten). Staan die voetjes er niet: dan is het een kwestie van dubbelklikken op de routenaam en kiezen voor ‘spoor maken’. Binnen een fractie van een seconde staat er een route bij; ditmaal wèl met ‘voetjes’. Je kunt zelfs het aantal punten handmatig veranderen, maar vrijwel altijd is de standaardinstelling prima.

Vervolgens selecteer je die track en kiest in basecamp voor ‘exporteren als gpx’ en schrijft dat bestand naar de SD kaart. Probleem opgelost.

Alternatieve methode is werken met het eveneens gratis programma Javawa RTW tool. Daarin open je de gpx-route (even geduld tijdens import) en kies je onder ‘routes’ voor uitvoeren als track; zonder verdere bewerking. Het nieuwe gpx-bestand kun je 1op1 naar je rider overzetten.

En tot slot, misschien nog wel het makkelijkst: je kunt de gpx of gdb die je ontvangen hebt ook even door gpsvisualizer halen. Daarin converteren naar gpx en de output-gpx downloaden en in het toestel zetten.

Gaat het niet om een gedownloade gpxroute, maar maak je gewoon een route in Tyre? Naast ITN kun je ook dan kiezen voor opslaan als gpx en de track van de route naar het toestel laden.

Voor- en nadelen gpx

Het elementaire voordeel van een gpx-track is dat de route gegarandeerd 1op1 hetzelfde in je toestel komt te staan. Bovendien kunnen ook garmin gebruikers diezelfde track gebruiken en hebben we zo eindelijk een manier om ‘met de club’ allemaal dezelfde route te rijden.

Als je afwijkt van de route wordt er automatisch herberekend zodat je weer terug op de route komt. Het resultaat van die herberekening is niet altijd even logisch maar dat is niet zo erg: even uitzoomen en je rijdt op eigen inzicht terug naar de route – in tegenstelling tot de ITN route heb je niet te maken met verplicht te bezoeken viapunten en wordt de draad telkens gewoon weer opgepakt. Ideaal.

Nadeel is dat een gpx-route niet kan waarschuwen voor viapunten als bijvoorbeeld een lunchlocatie. Daar zou je dus per ongeluk aan voorbij kunnen rijden. Kwestie van onderweg goed opletten danwel de route in twee delen splitsen, waarbij deel B start na de lunch.

Concluderend:

• je kunt gewoon ‘ouderwets’ met ITN werken
• gpx biedt eigenlijk de mooiste basis – maar controleer wel of het een track is
• itn en gpx kun je laden via usb-kabel en geheugenkaart; gpx ook via MyDrive

---

---

 

Ben je van plan een Rider400 aan te schaffen en stel je dit soort aanvullende uitleg op prijs (niet altijd zo ‘technocratisch’ als nu hoor ;)): je maakt dat mede mogelijk door je Rider 400 bij MrGPS te bestellen!